Στα σύνορα της μέρας δεν υπάρχουν σύνορα. Υπάρχει μονάχα φως που αρχίζει απ' τη μία και φως που τελειώνει απ' την άλλη. Εκεί, το αύριο με το χτες απέχουν μια στιγμή.
Στα σύνορα της μέρας, ο χρόνος δεν υπάρχει γιατί δεν σημαίνει τίποτα και είναι παντού - τώρα εδώ, σε λίγο εκεί.
Στα σύνορα της μέρας δεν έχει μόνο ορίζοντα ή βάθος, έχει και αστραπές και φλας και μαύρες κουρτίνες που κλείνουν ξαφνικά μ' ένα απότομο τράβηγμα κάποιου αόρατου χεριού.
Στα σύνορα της μέρας ξεκινούν όλοι οι δρόμοι και μένει να διαλέξεις που θα πας - μπροστά σου φως, πίσω μου χρώμα, πιο πίσω σκοτάδι - κι όχι να πεις, θα παω μπρος γιατί έχει φως, πηγαίνοντας πίσω θα συναντήσεις τα σύνορα μιας άλλης μέρας - δηλαδή, το φως είναι αναπόφευκτο! Όπως και το σκοτάδι επίσης, αρκεί να σπάσεις τα σύνορα αυτής της ίδιας μέρας, αυτής δηλαδή που μας ορίζει ο χάρτης.
Αθήνα - (Μάρτης 2001)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου