Ξεκίνησες πάλι να τρέχεις, αυτή την φορά είχες ετοιμαστεί από νωρίς. Μπορεί να ήταν η ευκαιρία σου ν' αποδείξεις κάτι. Δεν ξέρεις τι ακριβώς αλλά δεν σε νοιάζει, αρκεί να το αποδείξεις. Ναι σου φτάνει.. Βέβαια καθώς φεύγεις αφήνεις πολλά πίσω σου, άλλα τα βλέπεις γρήγορα να περνούν και άλλα μπορεί να μην τα είδες και καθόλου, υπήρχαν όμως μερικά που κάνεις ότι δεν τα έχεις δει απλά τ' αφήνεις πίσω. Τρέχοντας βλέπεις πολλούς να είναι μαζί σου ο καθένας για άλλο λόγο, από τα πρόσωπά τους ζήτημα είναι αν θα θυμάσαι ένα δυο μέχρι το τέλος. Αυτή την φορά η προπόνηση σε έχει βελτιώσει, μια ικανοποίηση έρχεται καθώς αναγνωρίζεις τις προσπάθειες που έχεις κάνει. Μπαίνεις στην τελική ευθεία έχοντας μόνο δυο άτομα μπροστά σου και λίγα μέτρα για το τέλος. Αυτά τα λίγα μέτρα σου φαντάζουν ατελείωτα, έτσι βάζοντας όλη σου την ψυχή και την αντοχή σου περνάς έναν ακόμα και σου μένει ο τελευταίος. Μπορεί η αντοχή σου να έχει τελειώσει, τώρα πια υπάρχει μόνο ο ενθουσιασμός για το τέλος και ο εγωισμός. Φτάνουν κ αυτά και γίνεσαι.. πρώτος! Έφτασες, επιτέλους στον στόχο σου και κάνεις το τελευταίο βήμα που είναι ικανό να σου δώσει την απόδειξη που ζητάς. Ένα απλό και συνάμα ζόρικο βήμα. Τώρα πια δεν έχεις ώρα να κοιτάξεις ποιος ακολουθεί η ποιους άφησες πίσω.. έχεις φτάσει σ' αυτό που ήθελες.. τον τερματισμό! Μετά από λίγα λεπτά όμως ο κόσμος που ήταν γύρο σου και χειροκροτούσε έφυγε! Μπορεί να το ήξερες αλλά σου κακοφάνηκε.. Ναι! Τότε ήταν το τέλος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου